University of Delaware: top marien ecoloog pleegde wangedrag
Bevindingen tegen Danielle Dixson tonen gelijk klokkenluiders die spraakmakend werk over oceaanverzuring in twijfel trokken.
Een grote controverse in de mariene biologie krijgt een nieuwe wending: de University of Delaware (UD) bevindt een van haar top mariene ecologen schuldig aan wangedrag bij onderzoek. Een onderzoekspanel concludeert dat de onderzoeken naar vissen en koraalriffen van mariene ecoloog Danielle Dixson verzinsels en vervalsingen bevatten. De UD heeft de juiste instanties ingelicht en eist intrekking van drie van Dixsons wetenschappelijke artikelen. Eén van deze artikelen gepubliceerd door Science in 2014 is op 9 augustus 2022 ingetrokken.
Het conceptrapport van het onderzoekspanel (bestaande uit drie UD-onderzoekers) schetst een vernietigend beeld van Dixsons werk. Het comité zag een patroon van slordigheid, slechte documentatie, kopiëren en plakken in spreadsheets, fouten in artikelen en een afwijking van gevestigde protocollen.
In een e-mail aan Science schreef haar advocaat Kristina Larsen dat Dixson de beschuldigingen ontkent en in beroep zal gaan tegen de conclusie van het onderzoekspanel. Volgens Larsen is de “briljante, hardwerkende, vrouwelijke wetenschapper” doelwit geworden van een groep wetenschappers die haar schuldig verklaarde door vorig jaar de beschuldigingen te delen met Science. Larsen schrijft dat Dixson nooit meer een onpartijdige beoordeling zal kunnen krijgen. De UD geeft geen commentaar op Dixsons toekomst bij de universiteit.
De beschuldigingen hebben mariene ecologen sterk verdeeld. Sommige suggereren dat de klokkenluiders gehandeld hebben uit professionele jaloezie of om hun eigen carrière te bevorderen. Zo vindt John Bruno (mariene ecoloog, Universiteit van North Carolina) de beschuldigingen walgelijk, beschamend en dat ze op "stalking en intimidatie" lijken. Bruno reageerde niet op een e-mail met informatie over de bevindingen van de UD.
Ecofysioloog Frederik Jutfelt (Noorse Universiteit voor Wetenschap en Technologie), één van de klokkenluiders, vindt juist dat de UD als een van de eerste universiteiten een degelijk onderzoek heeft uitgevoerd. Toch zijn hij en anderen teleurgesteld: slechts zeven van de twintig door hen verdacht aangemerkte Dixson-papieren zijn bekeken. Zij hadden gehoopt op een eindrapport en eventuele sancties tegen Dixson.
Baanbrekend onderzoek
Dixson staat bekend als een zeer succesvolle wetenschapper en fondsenwerver. Na een Ph.D. van de James Cook University (JCU), vier jaar werkervaring als postdoc en assistent-professor aan het Georgia Institute of Technology, startte zij in 2015 haar eigen groep in het mariene biologie lab van UD. Samen met JCU marien bioloog Philip Munday onderzocht Dixson het effect van stijgende CO2-niveaus, met oceaanverzuring tot gevolg, op vissen. In een reeks onderzoeken vanaf 2009, toonden ze aan dat verzuring vissen kan desoriënteren en gehoor en gezichtsvermogen van beïnvloeden.
De klokkenluiders zetten al lange tijd vraagtekens bij de grote effectgroottes en ongebruikelijk kleine afwijkingen in de gegevens van Munday en Dixson. In een 2020 Nature artikel gaven zij aan de resultaten in eigen onderzoek niet te kunnen reproduceren. Vier van hen vroegen bij drie financiële instellingen die onderzoeken van Munday en Dixson ondersteunden een onderzoek aan. Deze instanties hebben UD en Georgia Tech gevraagd het onderzoek uit te voeren.
Het onderzoekspanel van de UD concludeert dat Dixson simpelweg niet genoeg tijd had om de hoeveelheid gegevens te verzamelen voor het 2014 Science artikel. Het artikel, met als co-auteur Mark Hay van Georgia Tech, beweerde dat overbeviste, met zeewier bedekte riffen in Fiji niet slaagden in het aantrekken van jonge vissen en koraalsoorten. Zoals de meeste experimenten van Dixson, werd gebruik gemaakt van een keuze goot: een opstelling waarin een vis kan kiezen of hij in de richting van een chemisch signaal zwemt. Volgens het comité had Dixson 1194 uren observatietijd nodig om 12.920 proeven uit te voeren om ongeveer 860.000 datapunten te genereren. Tevens zou er 11.628 liter zeewater gebruikt zijn, dat 2 kilometer vanaf de kust verzameld werd. De onderzoekspanel acht het hoogst onwaarschijnlijk dat ze voldoende tijd had om de experimenten uit te voeren zoals beschreven.
Het conceptrapport en onafhankelijke statistici bevestigen daarnaast dat het Excel-bestand met de rauwe data vol zat met onverklaarbare dubbele kolommen en fouten. De resultaten van het onderzoek kunnen volgens het rapport niet door deze gegevens worden gegenereerd.
Hay (destijds Dixsons begeleider) was tijdens het onderzoek in Fiji niet aanwezig, maar zegt dat Dixson een van zijn meest hardwerkende en volhardende collega's was. Volgens Hay lijkt de hoeveelheid gegevens in het artikel “niet onredelijk gezien Dr. Dixsons tijd in Fiji en sterke arbeidsethos". Hay is verrast door de UD gevonden fouten in haar onderzoeken. Volgens hem had Dixson een goede intuïtie, veld-vaardigheden en leek zij eerlijk en oprecht. Hay is door een onderzoekscommissie van Georgia Tech geïnterviewd, maar de conclusie van het onderzoek is hem onbekend. Georgia Tech was niet beschikbaar voor commentaar.
Volgens Science hoofdredacteur Holden Thorp weigerden de drie auteurs Dixson, Hay en David Abrego (Zayed University) het intrekkingsbericht voor de studie te ondertekenen, dus trokken de redacteuren het op eigen initiatief in. Thorp vertelt dat ze zich nu buigen over een publicatie van Dixson en Hay uit 2012.
Een gecorrigeerd papier
Het comité vond ook onregelmatigheden in een artikel door Dixson en mariene ecoloog Anna Scott (Southern Cross University) gepubliceerd in 2016 in Proceedings of the Royal Society B. Ook hier was de tijdlijn voor data verzamelen ongeloofwaardig. Het verzamelen zou zonder te stoppen, pauzes, voorbereiding, herijking etc. 22 werkdagen van 12 uur hebben geduurd. In het artikel stond dat het onderzoek in 13 dagen was uitgevoerd.
In juli plaatsten de twee auteurs een correctie waarin werd aangegeven dat er nog 20 dagen langer dan beschreven data was verzameld en dat er twee opstellingen tegelijk werden gebruikt. Volgens het comité is het niet realistisch om tegelijk de positie van twee dieren elke 5 seconden vast te leggen.
Samen met de correctie leverden de auteurs een Excel-bestand aan met rauwe data . Volgens de klokkenluiders zit het bestand vooralsnog vol met gekopieerde cellen en fouten. Scott sprak met Science over de correctie maar reageerde niet op vragen over de bevindingen van de UD. Spencer Barrett, hoofdredacteur van Proceedings B, zegt dat een onderzoekspanel (bestaande uit drie redacteuren) de correctie heeft goedgekeurd. Inmiddels heeft de UD contact gezocht, waardoor Proceedings B zich opnieuw over de zaak zal buigen. Barrett vertelt dat ze ook een ander artikel van Dixson bekijken.
Volgens het comité heeft een 2014 artikel van Dixson en Munday ook onregelmatigheden in de databestanden die duiden op verzinsels en vervalsingen. Het is nog onduidelijk of het artikel ingetrokken zal worden. De resultaten van twee andere artikelen waar Dixson en Munday co-auteurs van waren (2012 & 2009) laten volgens het panel ook weer "extreme effectgroottes en een lage tot nul variantie" zien. Omdat er voor beide onderzoeken geen notitieboekjes of bestanden zijn, is er onvoldoende bewijs om wangedrag vast te stellen. Munday, inmiddels met pensioen, is geschokt over het onderzoek, maar weigerde er verder op in te gaan.
Josefin Sundin (Swedish University of Agricultural Sciences), ook één van de klokkenluiders, vindt dat er kritisch gekeken moet worden naar de onderzoekscultuur bij de JCU. Sundin en anderen brachten een onderzoek uit 2016 onder aandacht, die daarna is ingetrokken. Munday was begeleider van de eerste auteur van dat artikel, Oona Lönnstedt. Volgens Sundin is er een hoge competitie en een ongezonde focus op baanbrekende publicaties bij JCU.
Grote moed
Voormalige leden van het laboratorium van Dixson steunden het verzoek van de klokkenluiders voor een onderzoek. Zara Cowan zag als eerste de vele doublures in het gegevensbestand.
Met gedetailleerde aantekeningen, chatgesprekken en tweets van Dixson toonde Paul Leingang aan dat ze niet genoeg tijd besteedde aan haar onderzoeken om de gegevens te verzamelen die ze in haar labjournaal noteerde. Het comité vond de gegevens van Leingang overtuigend. “Het is erg moeilijk voor een jonge geleerde die op zoek is naar een Ph.D. om hun adviseur op ethische gronden uit te dagen”. Het comité is van mening dat het hem en andere leden veel moed vergde om zo expliciet naar voren te komen.
Samenvatting door Annika Arvin, Sea First-vrijwilliger
